Roman zonder leugens

Weinig dichters zijn door het Russische volk zo in het hart gesloten als SergejJesenin (1895-1925) - de liederlijke en levensverliefde plattelandsdichter diede koeien en de berken bezong, de modder en de vogelkers. Uit Roman zonder leugens komt een andere Jesenin tevoorschijn- de hooligan en dronkenlap, die de Sovjet-autoriteiten epateerde door inkostuum en hoge hoed te flaneren in het met burgeroorlog, hongersnood geslagen en van communistische heilsideologie kolkende Moskou, in gezelschap van zijn imaginistische boezemvriendAnatoli Mariëngof.Mariëngof schreef deze nietsontziende memoires met de weemoed der wanhoop na de tragische zelfmoord van Jesenin in 1925. Het is een terugblik op hun onverbrekelijke vriendschap entegelijkertijd hun geleidelijke scheiding.De memoires veroorzaakten in 1927 in de Sovjet-Unie een schandaal. 'Lasterlijk!' 'Leugens zonder roman!' Het boek werd al snel verboden. Pas in 1988 kon het opnieuw verschijnen. Het heeftniets van zijn imaginistische frisheid verloren, en biedt inmiddels ook een intrigerende blik op de eerste spannende jaren van de Russische Revolutie.Roman zonder leugens vormt een trilogie met twee andere korte romans vanMariëngof uit dezelfde jaren, Cynici en De geschoren mens, ook vertaald en bezorgd door Robbert-Jan Henkes en eveneens bij Pegasus verschenen.