Dood van de mensheid

Doet het leven van een mens ertoe? Tegenwoordig denken veel mensen van niet. Het is niet alleen abortus (dat gezien wordt als een onvervreemdbaar recht); het is ook het sluipende idee dat de gehandicapten geaborteerd hadden moeten worden als 'onproductieve' mensen. Het is door de staat gesanctioneerde zelfdoding. Het is het afdanken van de ouderen die als een te zware belasting op de gezondheidszorg worden gezien.Het idee dat het menselijk leven intrinsieke waarde heeft, sterft samen met onze christelijke cultuur langzaam af, zegt auteur en intellectueel historicus Richard Weikart. Hij traceert de gevaarlijke trends in het westerse denken die zouden kunnen leiden tot wat hij 'de dood van de mensheid' noemt. In dit schokkende boek toont dr. Weikart aan: (1) waarom ideeën die gebruikt werden om genocide te rechtvaardigen, om mensen uit te hongeren en gedwongen te steriliseren, weer populair zijn; (2) hoe moord gerechtvaardigd was - en zal worden - als iets wat biologisch of sociaal gedetermineerd is; (3) waarom 'mensenrechten' spoedig tot het verleden kunnen behoren; (4) hoe de amorele technologische vooruitgang het idee van morele menselijke vooruitgang heeft ingehaald; (5) waarom 'dierenrechten' niets te maken hebben met vriendelijk en zorgzaam zijn voor dieren, maar alles met het verlagen van de mens; en (6) waarom de dingen die wij voor lief nemen, overblijfselen van onze christelijke erfenis, zoals een verbod op infanticide, ook snel verleden tijd kunnen zijn.Lang geleden herinnerde filosoof Richard Weaver ons eraan dat 'ideeën gevolgen hebben'. Die gevolgen, zo legt Richard Weikart uit, komen ons duur te staan, en ze kunnen echt beangstigend zijn.