Xenomorf

De aarde is stervende: de poolkappen smelten, de oceanen zijnvervuild, onze longen worden langzaam bruin van de luchtverontreiniging.Orkanen, bosbranden en andere natuurrampenvliegen ons om de oren. Meedogenloze dictators worden verkozen.Woede overheerst het maatschappelijk debat.Tegelijkertijd verliezen woorden hun rijkdom aan betekenissen,hun gelaagdheid sterft langzaamaan af en ons taalgevoel verschrompelt.Alles moet steeds sneller gaan, alles moet maximaalproductief zijn, alles moet opbrengen, renderen, opleveren.In Xenomorf tekent Jens Meijen hiertegen verzet aan. Zijn gedichtendoen een grote greep. De intelligentie en het taalplezierspatten van de pagina's af. Woest, meerstemmig en hartstochtelijkgaat hij de strijd aan met eenzijdigheid en onverdraagzaamheid.