Gevecht in het oerwoud

In het jaar dat dit boek heruitgegeven werd (2025), is het 80 jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog ten einde kwam. Overal werden de wapens neergelegd. Overal? Nee, niet overal.
In 1945 was het huidige Indonesië een kolonie van ons land. Hier in Nederland werden we door de Duitsers onder de voet gelopen. In Nederlands-Indië hadden de Japanners hetzelfde gedaan. Met twee atoombommen op Japan had Amerika het einde van de Tweede Wereldoorlog geforceerd.
In Nederlands-Indië ontstond een chaotische situatie. De Japanners hadden veel van 'onze' mannen in krijgsgevangenkampen in Zuidoost-Azië te werk gesteld en de vrouwen in kampen opgesloten. Veel Indonesiërs wilden al langer van de Nederlanders af, die ze als overheersers zagen. Ze grepen nu hun kans om in opstand te komen. En daarom werden Nederlandse dienstplichtige jongens opgeroepen om te vechten in Indië. Veel keus hadden ze niet. Ze moesten erheen. Dienstweigeraars gingen de gevangenis in.

Dit is het verhaal van Sikke Dijkema een, toen 20-jarige, jongen uit het Friese Berlikum die bij zijn vader in een groentezaak werkt. Hij krijgt een oproep om zich te melden. Hij en zijn ouders vinden dat hij moet gaan. Na een weinig voorstellende militaire opleiding gaan hij en zijn leeftijdsgenoten per boot naar Indië. Daar komen ze terecht in een smerige guerrillaoorlog die van beide kanten steeds harder wordt uitgevochten.

Nederland moet tenslotte de kolonie opgeven. De jongens die daar heen moesten, die komen terug en worden behandeld zoals later de Amerikaanse Vietnamveteranen behandeld werden in Amerika. Velen werden verbitterd en praatten er niet over. En ja, het klopt dat Nederlanders daar oorlogsmisdaden hebben gepleegd. Maar dat is niet het hele verhaal. Lees dit boek en vraag je voortdurend af wat jij gedaan zou hebben als je in hun schoenen had moeten staan. En prijs jezelf gelukkig als je dat nooit hoeft te doen.

Dit boek is als het ware een verslag van een 'vergeten' oorlog.