Sociale nood en christelijk geloof

In het christelijke denken over de samenleving is de zorg voor elkaar altijd een hoog ideaal geweest. De overheid moest wel zorgen voor wetgeving om arbeiders te beschermen, maar het verstrekken van uitkeringen en subsidies diende tot een minimum beperkt te blijven.
Daarmee zou de samenleving alleen maar worden verzwakt. In de beste tradities van het Reveil betoogde Abraham Kuyper het in 1891, op het eerste Christelijk-Sociaal Congres. Paus Leo XIII zei vergelijkbare dingen, en ds. G.H. Kersten legde het principe vast in het beginselprogramma van de SGP. Hun teksten, en die van anderen – zoals ds. O.G. Heldring, mevrouw MacLaine Pont, de ARP-minister A.S. Talma - en bijdragen uit het recente politieke debat, zijn alle in dit boek opgenomen.