Vleugelkracht

Op mijn kalender stond het jaartal waarin de bliksem was ingeslagen in mijn leven: 1979. Ik was negen en het was alsof een scherpomlijnde bliksemschicht de heldere winterhemel verlichtte, waardoor de sneeuw weigerde te verkleuren. De hemel bleef gehuld in een kille, ijsblauwe tint.
Nadat Jenneke Klijn vijfendertig jaar lang zweeg over het verlies van haar zesjarige zusje, kan ze nu niet langer zwijgen. Ze nodigt jou als lezer uit om dichtbij te komen, dicht bij haar en dicht bij jezelf. De hoofdstukken over haar jeugd in Nederland en het leven in Tanzania wisselen elkaar af. In Tanzania ademt de aarde in rood stof en strekt de horizon zich uit als een gebed. Nederland kenmerkt zich door laag licht, lange lijnen en stille stemmen. Maar door de verschillende perspectieven ontvouwt zich een pad: van overleven naar leven, van zwijgen naar spreken, van geslotenheid en verlamming naar openheid en kracht.
Jenneke Klijn schreef als kind al dagboeken vol met verhalen, las stapels boeken en tekende een wereld die ze graag wilde zien. In Vleugelkracht lees je over het verlies van haar zusje en haar zendingsreis naar Tanzania. Deze autobiografische roman is haar debuut.