Want straks komen de wolven

Hoe kan je aarden in een verwond lichaam, waar kan je landen in een onstabiele wereld?In deze gedichten roept Liesbeth D'Hoker een sensitief landschap van introspectie en verhoogde aandacht op waarin een 'ik' op zoek is naar transformatie. Onvast, even veranderlijk als de levende wereld waartoe die zich verhoudt en waarin die een houvast vindt, reikend naar een kiemend leven voorbij de verstoring. Lichamelijkheid, herinnering, beweging, kwetsbaarheid en verlangen bepalen deze vaak zingende gedichten, en steeds de aandacht voor de dingen - sporen en scherven, opgeladen plekken, objecten en een bestiarium aan levende wezens. Want het is in verbeelding, verstrengeling en bezieling dat we zullen aarden, als we aarden. 'De sterkste gedichten van Liesbeth D'Hoker duiken in een donkere intensiteit die soms aan Sylvia Plath doet denken.'-Stefan Hertmans Liesbeth D'Hoker (1984) is essayiste en literatuurcritica voor onder andere DW B, De Lage Landen en De Reactor. Naast haar job als leraar Nederlands zetelt ze momenteel in de jury van de Libris Literatuurprijs en zat ze tot voor kort in de commissie non-fictie van Literatuur Vlaanderen. Enkele van haar gedichten verschenen eerder in DW B. Ritme en muzikaliteit staan centraal in haar lyriek die zich voor het podium leent. Ze is lid van het collectief van de klimaatdichters. Want straks komen de wolven is haar debuutbundel.